Zachowanie dziecka

Następnie porównuje się zachowanie dziecka, które obserwowało agresywne zachowanie się, z zachowaniem takiego dziecka (bądź ich grupą), które nie było świadkiem tego typu zachowania. Okazuje się, że dzieci oglądające przejawy agresywnego zachowania z reguły wykazują o wiele więcej agresji niż takie, które takiego zachowania się nie widziały. Oglądanie agresywnego zachowania się nie tylko miało wpływ na ogólne podwyższenie się stopnia agresywności u dzieci, ale także przyczyniało się do przejmowania wielu konkretnych form obserwowanego przez te dzieci zachowania. Wspomniany powyżej rodowód intelektualny teorii uczenia społecznego, jak i jej pierwsze zastosowania wpływają na to, że inspirowane przez tę teorię badania empiryczne nad kształtowaniem się postaw moralnych dotyczą głównie zagadnień behawioralnych aspektów tychże postaw, tj. stopnia agresywności, odporności na pokusy itp. A. Bandura (1970) wyodrębnił trzy rodzaje wpływów procesu modelowania na zachowanie się człowieka: 1) przez modelowanie człowiek może nauczyć się nowych sposobów zachowania się; 2) proces modelowania może mieć wpływ na wytworzenie pewnych zachowań lub też na ich zlikwidowanie i 3) obserwowanie zachowania się innej osoby (łub wielu osób) może mieć fakt facylitaćyjny, tzn. może przyspieszać (i w ogóle polepszać) wykonanie określonej czynności. Kombinacja tych trzech rodzajów wpływów modelowania na zachowanie się człowieka daje w efekcie całe bogactwo najrozmaitszych form tegoż zachowania.