Zachowania zwierząt

Zarówno warunkowanie klasyczne, jak i instrumentalne znajduje w pełni zastosowanie tylko w odniesieniu do wyjaśnienia zachowania się zwierząt, wśród których przeprowadzono zresztą najwięcej badań. Na podstawie badań nad zwierzętami ustalono szereg doniosłych prawidłowości w zakresie zrozumienia niektórych aspektów stosunku ojca do dziecka. Istnieje wprawdzie zawsze ogromne niebezpieczeństwo we wnioskowaniu o mechanizmach zachowania się człowieka z zachowania się zwierząt (niebezpieczeństwo to jest tym większe w przypadku omawianego obecnie problemu, że samce nie są „z natury” dobrymi ojcami, w zdecydowanej większości w ogóle nie interesują się potomstwem), niemniej jednak biorąc pod uwagę fakt niemożliwości (ze względów etycznych) przeprowadzenia niektórych eksperymentów na człowieku, trzeba wyniki badań nad zwierzętami traktować jako pewne hipotezy dotyczące wyjaśnienia praw ludzkiego zachowania się. Wyniki badań i obserwacji nad uwarunkowaniami „postaw ojcowskich” u zwierząt D. B. Lynn (1974) ujął w pięć głównych prawidłowości: Samiec tym częściej podejmuje różnego rodzaju czynności opiekuńcze wobec małego zwierzątka, im więcej ma okazji do przebywania w jego pobliżu. Samiec, który w czasie własnego dzieciństwa spotykał się z dużym nasileniem czynności opiekuńczych, okazuje więcej „czułości” wobec małych. Samiec doświadczający surowego traktowania ze strony swych rodziców, a także innych dorosłych zwierząt wykazuje „nadmiernie karzącą” postawę wobec małych.