Wzór orientacji

W okresie edypalnym zaś zadaniem ojca (przy aktywnym współudziale matki) jest zmiana kierunku erotyzmu dziecięcego z obiektów rodzinnych na obiekty pozarodzinne. Według T. Parsonsa: „Powstanie uniwersalistycznego wzoru orientacji, a szczególnie ocena wartości efektywnych sukcesów i akceptacja ograniczeń koniecznych do zdobycia umiejętności zawodowych, wymaga uwolnienia się od zbyt głęboko sięgających więzów erotycznych. Pierwszy krok tego procesu emancypacji, to […] włączenie dziecka w rodzinę jako całość i zmuszenie go do dania pierwszeństwa erotycznemu związkowi matki z ojcem. Krok drugi wiedzie przez kategoryzację płci i wytworzenie motywacji w kierunku uznania całego wzoru zachowań właściwych dla swej płci, do zdobycia pozycji równorzędnej z osobami spoza rodziny, tj. z rówieśnikami. Zaznacza się to szczególnie silnie z chwilą, gdy dziecko zaczyna uczęszczac do szkoły” (T. Parsons 1969, s. 72).
Aby ojciec mógł odpowiednio wywiązać się ze swej roli „instrumentalnego przywódcy” i skierować erotyczne skłonności dziecka na obiekty pozarodzinne (przy jednoczesnym wpajaniu dziecku cech zachowania właściwych dla poszczególnych płci), musi z konkretnej osoby stopniowo przekształcić się w „symbol ojca”. ”W odróżnieniu od ojca jako konkretnej osoby: „O ojcu jako symbolu — twierdzi T. Parsons — możemy mówić dopiero wówczas, gdy pewne aspekty doświadczenia reprezentowanego przez mego ojca są odbiciem innych aspektów doświadczeń skojarzonych z innymi obiektami i postawami” (T. Parsons 1969, s. 61).