Wyposażenie swojego ciała

Jak już wspomniano, to, że chłopcy i dziewczynki w odmienny sposób przeżywają fakt różnic w anatomicznym wyposażeniu swego ciała, warunkuje odmienności w sposobie przeżywania kompleksu Edypa. Chłopiec mianowicie w wyniku odczuwania zazdrości w stosunku do ojca obawia się za karę utracić penis, dziewczynka zaś nie odczuwa takiego lęku. W wyniku tego, zdaniem Z. Freuda, istotą męskiego podejścia do kompleksu Edypa jest jegc aktywne przezwyciężenie poprzez stłumienie w sobie tendencji narcystycznych i zaakceptowanie ojca jakj osoby i jako symbolu. Natomiast dziewczynka nie musi, a nawet nie powinna pokonywać w sobie kompleksu Edypa (zwanego w jej przypadku „kompleksem Elektry”), tylko powinna mu się biernie podporządkować. James Strachey poprzedzając wstępem w The standards edition rozprawę Z. Freuda pt. Female sexuality podkreśla wprawdzie, że w tej pracy (ogłoszonej po raz pierwszy w 1931 r.) wprowadził Z. Freud wiele zmian i unowocześnień do swej teorii na temat rozwoju dziewczynek. Zmiany te jednak, jak utrzymuje autor, były również wynikiem współpracy z kilkoma kobietami-psychoanalitykami, wśród których wymienia: Ruth Mack-Bruswick, J. Lampl de Groot oraz późniejszą autorkę dwutomowej The psychology of women (Psychologii kobiet, 1947) — Helenę Deutsch.