WYNIK DZIEDZICZENIA SPOŁECZNEGO

Zarówno w życiu codziennym, jak i w literaturze naukowej wiele można spotkać poglądów na temat podobieństwa pomiędzy zachowaniem się rodziców i dzieci. Nasza mądrość ludowa pogląd ten wyraża kilkoma przysłowiami, jak np.: „Niedaleko pada jabłko od jabłoni”, „Jaki ojciec, taki syn, jaka matka, taka natka”. podobieństwie cech psychicznych pomiędzy ojcem dziećmi była już mowa w poprzednich rozdziałach, problem ten będzie również rozpatrywany w .rozdziałach następnych. Podobieństwo to jednak winnych częściach pracy traktowane jest jako fakt współtowarzyszący innym zjawiskom psychospołecznej natury, podczas gdy obecnie będzie problemem podstawowym. Wydaje się, że rozważania na temat podobieństwa dziecka do ojca i znaczenia tego faktu dla rozwoju dziecka dobrże rozpocząć od prezentacji poglądu przedstawionego przez J. Nashal w pracy doktorskiej pisanej na Uniwersytecie w Edynburgu (wg: D. B. Lynna 1974). Otóż autor ten wyraża szeroko udokumentowany danymi z badań empirycznych pogląd, że identyfikacja dziecka z ojcem (bez względu na płeć tegoż dziecka) nie jest nigdy wskaźnikiem złego przystosowania społecznego, stanowi natomiast zawsze czynnik współtowarzyszący wyższym formom uspołecznienia dziecka. Podczas gdy silne przywiązanie dziecka do matki jest często (szczególnie u chłopców) związane z licznymi niedostatkami w zakresie prawidłowego przystosowania się,do wielu ról społecznych.