TYP ORGANIZACJI RODZINY

Organizację małżeństwa w różnych społeczeństwach opisać można kontinuum: poliandria—poligamia. Pozycje środkowe tego kontinuum zajmuje monogamia. Poliandria, czyli posiadanie przez jedną kobietę wielu mężów, jest w świecie ludzi zjawiskiem niezwykle rzadkim, natomiast drugi ekstremalny typ organizacji rodziny, czyli poligamia (tj. posiadanie przez jednego mężczyznę kilku żon), to według niektórych autorów zjawisko najczęstsze. tak np. C. S. Ford i F. A. Beach (1951) podają, że na 185 badanych społeczeństw 84% legalizuje poligamię. G. P. Murdock (wg: R. N. Johnsona 1972) objął badaniami 554 różne społeczeństwa i stwierdził u nich w 75% występowanie poligamii jako powszechnie akceptowanego zjawiska. W innej pracy G. P. Murdock i S. F. Wilson (1969) twierdzą, że wśród wszystkich społeczeństw świata 1% posiada poliandryczną strukturę rodziny, 17% — monoga- miczną, 51% akceptuje „okazjonalną” poligamię i 31% całkowitą poligamię. Podobnie do zaprezentowanego powyżej kontinuum opisującego typ organizacji małżeństwa przedstawić anożna siłę autorytetu ojca i jego pozycję w rodzinie. Oba te kontinua, tj. typ organizacji małżeństwa (od poliandrii do poligamii) oraz wielkość autorytetu ojca, a także jego pozycja w rodzinie, zasadniczo pokrywają się. To znaczy, że na ogół pozycja ojca jest gorsza w małżeństwach poliandrycz- nych, najlepsza zaś przy powszechnie akceptowanej poligamii.