Sytuacja kobiet

Dla przykładu można choćby wspomnieć o sytuacji prawnej kobiety. I tak niemieckie prawo cywilne jeszcze w XIX wieku odmawiając kobiecie jakiegokolwiek wpływu na kierowanie losem swych dzieci (za które odpowiedzialny był tylko ojciec), pozbawiało ją formalnego udziału w zarządzaniu majątkiem (nawet tym, który stanowił jej posag). Jakiekolwiek umowy zawierała kobieta, musiały być one aprobowane przez męża. Mężowi zaś prawo to zezwalało na fizyczne karanie żony w przypadku jej „nieposłuszeństwa”.
W Anglii natomiast kobieta traktowana była bez względu na jej wiek jak osoba nieletnia. Podobnie było we Francji, Belgii i Szwajcarii, gdzie kobiety nie mogły występować w sądach zarówno jako świadkowie, jak i w charakterze osób zawierających jakiekolwiek umowy (por. Z. Tyszka 1975). W odróżnieniu od tych krajów w Polsce kobieta zasadniczo zawsze miała decydujący wpływ na zarządzanie swym posażnym majątkiem, po śmierci męża zaś mogła zarządzać również jego majątkiem. Pomimo że i u nas pozycja prawna kobiety była nieco niższa niż mężczyzny, to jednak można się w dawnych prawach polskich doszukać nawet niektórych przejawów uprzywilejowania kobiet. I tak np. statuty Kazimierza Wielkiego nie tylko pozwalały kobietom na zawieranie wszelkich umów i zobowiązań, ale także ze względu na „słabość płci” mogły one nie stawiać się w sądzie osobiście, lecz wysyłać w swym zastępstwie pełnomocnika.