Stosowanie różnych metod

Wpływ ojca na różne postacie zachowania się moralnego i społecznego stwierdzany był także, gdy stosowano inne metody badań, nie tylko badania odporności na pokusy. Nieco zbliżoną np. techniką E. Rutheford i P. Mussen (1968) badali przyczyny hojności u czteroletnich chłopców. Dzieciom tym wręczono po 18 cukierków, mówiąc, że cukierkami tymi powinny się podzielić z dwojgiem innych dzieci. Następnie dzieci te podzielono (na podstawię ich zachowania się w czasie eksperymentu) na dwie grupy, tj. skąpych (zatrzymujących wszystkie cukierki dla siebie) oraz hojnych (oddających innym dzieciom więcej niż 15 cukierków). Następnym etapem badań było zaaranżowanie w celach diagnostycznych zabawy lalkami, nastawionej na wysondowanie stosunku badanych dzieci do swych rodziców. Dane na ten temat nie były niestety poparte ocenami rodziców. Porównując obie grupy badanych chłopców, tj. skąpych i hojnych, autorzy stwierdzili, że dzieci przejawiające w wysokim stopniu hojność uważały swych ojców za bardziej opiekuńczych i darzących dzieci „ciepłymi” uczuciami. Według interpretacji uzyskanych wyników badań przedstawionych przez E. Rutheforda i P. Mussena opiekuńczy ojciec stanowi dla dziecka lepszy model hojności wobec innych. B. A. Speece (wg: D. B. Lynna 1974) prowadząc badania wśród dzieci w wieku szkolnym (od trzeciej do szóstej klasy) ustalił, że stopień altruizmu u badanych (oceniany przez inne dzieci) współwystępuje z opiekuńczą postawą ojców oraz ilością czasu spędzonego przez ojców z dziećmi.