Specjalizacja

W tym przypadku da się więc również zauważyć „specjalizacja” wpływu rodziców według przyjętego przez T. Parsonsa i R. F. Balesa (1955) rozróżnienia. Intelektualne komponenty postaw politycznych mogą być bowiem rozumiane jako cechy instrumentalne, podczas gdy przejmowany głównie od matek emocjonalny stosunek do zjawisk życia politycznego jest wynikiem sprawowanych przez matkę funkcji ekspresyjnych. Rola ojca w kształtowaniu postaw politycznych dziecka jest jednak dosyć specyficzna, ojciec bowiem służy dziecku jako pierwszy model i wzorzec wszelkich przedstawicieli władz politycznych i administracyjnych. Na przykład z badań nad małymi dziećmi wynika, że funkcjonujący w ich umyśle obraz prezydenta USA jest powtórzeniem obrazu własnego ojca „w zwiększonych jedynie ramkach”. Małe dziecko w zależności od tego, czy lubi ojca, czy też boi się go, uważa prezydenta za dobrego lub „strasznego pana”, dysponującego ogromną władzą (por. Easton i J. Dennis 1969). W miarę dojrzewania dziecka jego obraz prezydenta i innych przedstawicieli władzy (z nauczycielem w szkole i szefem w pracy włącznie) znacznie ewoluuje i stopniowo uniezależnia się od obrazu ojca, jednakże stosunek emocjonalny dziecka do ojca stanowi do końca życia tegoż dziecka główne źródło postaw emocjonalnych wobec osób zajmujących względem niego pozycje kierownicze. Najwięcej badań przeprowadzono chyba nad wpływem testowanego podobieństwa dziecka do ojca na wybór przez to dziecko zawodu.