POZYCJA OJCA W RODZINIE POLSKIEJ

Wyróżnione w omawianych poprzednio badaniach nad plemionami nieliteralnymi dwa główne zespoły wyznaczników „stylów ojcostwa” w niewielkim tylko stopniu mogą być wykorzystane w rozróżnieniu pomiędzy „stylami ojcostwa” wewnątrz szeroko pojętej kultury europejskiej. Wszystkie właściwie grupy ludności wchodzące w skład tej kultury nie różniły się w sposób zasadniczy zarówno pod względem typu organizacji rodziny, jak i (przynajmniej we wczesnych okresach swego rozwoju) typu gromadzenia środków do życia.
Ujmując rzecz tę bardziej szczegółowo, należy stwierdzić, że po rozpowszechnieniu się w Europie chrześcijaństwa typ organizacji rodziny został zasadniczo ujednolicony. Jeśli się mówi o drugim czynniku, czyli o sposobach gromadzenia środków do życia, to należy stwierdzić, że pomimo iż rozwój poszczególnych społeczeństw wchodzących w skład kultury europejskiej był bardzo zróżnicowany, w zdecydowanej większości był to typ zbliżony, jeśli chodzi o modelowanie „stylów ojcostwa”. Zasadniczo bowiem wszystkie europejskie społeczeństwa od najdawniejszych czasów posługiwały się „akumulacyjnymi” sposobami zdobywania środków do życia, tj. takimi, które polegają na możliwości gromadzenia środków egzystencji, a następnie różnych bogactw.