ODDZIAŁYWANIE OJCA W UJĘCIU TEORII UCZENIA

Wywodząca się z behawioryzmu teoria uczenia należy do tych kierunków współczesnej psychologii, które przejawiają największy dynamizm rozwojowy. Ogromna ekspansywność tego kierunku wypływa, jak się wydaje, z dwóch podstawowych przesłanek: 1) w teorii tej operuje się bardzo wymiernymi danymi, zaś jej twierdzenia łatwo mogą być wyrażona językiem teorii informacji oraz modeli matematycznych, co czyni ją wielce operatywną; 2) poprzez ato- mizację ludzkiego zachowania, jego rozłożenie na elementy podstawowe, teoria ta znaleźć może — i znajduje — zastosowanie we wszystkich dziedzinach życia. I to nie tylko zastosowanie pozwalające na wyjaśnienie wielu złożonych nawet form zachowania się, lecz przede wszystkim na modelowanie tego zachowania. Wiele odkryć dokonanych przez przedstawicieli współczesnej postaci teorii uczenia dotyczy również (aczkolwiek w sposób pośredni) omawianej w niniejszej książce problematyki, tj. wpływu ojca na zachowanie się dziecka. Zanim jednak tej sprawie poświęcona zostanie uwaga, należy wspomnieć o tym, że szeroko rozumiana teoria uczenia polega na analizowaniu trzech typów warunkowania, tj.: 1) warunkowania klasycznego, 2) warunkowania instrumentalnego i 3) tzw. uczenia społecznego, czyli modelowania.