NIEKTÓRE WSKAŹNIKI FUNKCJI OJCOWSKICH

W badaniach międzykulturowych poszczególni autorzy przyjmują najróżnorodniejsze kryteria oceny intensywności i ukierunkowania funkcji rodzicielskich ojca. Najpełniejszy chyba zestaw takich wskaźników, pozwalających na ocenę „stylów ojcostwa” w różnych kulturach, opracowali Mary M. West i M. J. Konner (1976). Należą do nich następujące: Liczba żon i dzieci, które ojciec posiada i za które jest odpowiedzialny wobec szerszej społeczności. Stopień autorytetu, jaki ojciec posiada w swej rodzinie. Ilość czasu spędzanego przez ojca w pobliżu żony i dzieci w poszczególnym wieku, a także rodzaj interakcji, jakie wtedy następują. Ilość i rodzaj czynności opiekuńczych, które wykonuje ojciec (w porównaniu z podobnymi czynnościami wykonywanymi przez matkę i inne osoby). Stopień odpowiedzialności ojca (w porównaniu z matką i innymi osobami) za wykształcenie u dziecka określonych wartości moralnych i umiejętności manualnych. Ilość czynności rytualnych, które ojciec musi spełnić wobec swych dzieci. Stopień odpowiedzialności (w stosunku do żony i innych członków rodziny) za dostarczenie rodzinie środków egzystencji. Il#ść obowiązków spoczywających na ojcu (w porównaniu z matką i innymi osobami) w zakresie walki w obronie posiadanych zasobów materialnych lub o zdobycie nowych.
Wymienione czynniki występują z różnym stopniem intensywności w poszczególnych kulturach, niektóre z nich stanowić mogą w szeregu kultur główne namiary oceny „stylów ojcostwa”, przy jednoczesnym mniejszym znaczeniu innych. Najczęściej jednak przy ocenie funkcji ojca w różnych kulturach brać trzeba pod uwagę wzajemne powiązanie poszczególnych cech składających się na różne aspekty oceny zakresu i rodzaju spełniania tych funkcji.