Neurotyczna osobowość

Ten nurt poglądów „ojca psychoanalizy” trafnie scharakteryzował Kazimierz Obuchowski w pięknie napisanym wstępie do polskiego wydania Neurotycznej osobowości naszych czasów K. Horney (1976): „Sprawa kobieca była dla doktora Zygmunta Freuda prosta. Istnieje tylko jedna płeć, a mają ją mężczyźni, gdyż dysponują własnym penisem, kobiety są biologicznie niepełne, gdyż kobiecie natura go nie dała. Są więc o niego zazdrosne, a mężczyźni odczuwają stały niepokój przed postradaniem go. Jedyne, co może uczynić kobieta w sposób konstruktywny, to posiąść na własność mężczyznę wraz z jego penisem, aby w ten sposób skompensować swój defekt. To jej jedyny rzeczywisty cel i problem. Stąd egoizm kobiety i niskość jej pragnień. Rzeczywisty dramat na skalę historyczną rozgrywa się między Mężczyzną i Kulturą — między potężnymi namiętnościami i równie potężnym ich pogromcą. Dramat ten uprzedmiotawia mit strasznego Praojca, który biorąc dla siebie wszystkie kobiety, stawiał przed synami alternatywę — ojcobójstwo lub asceza. Kobietom, pozostającym na dalszym planie, zostaje jedynie zawiść, kompleksy i histeria, a więc lęk przed utratą miłości, dzięki której mogą uzyskać człowieczeństwo; to, które mężczyzna uzyskuje przez sam fakt urodzenia się mężczyzną. Kobiety w swej zachłanności wytwarzają u synów kompleks Edypa kompensując przez to swoją małowartościo- wość i niezdolność do naruszenia tabu kazirodztwa”.