Najlepszy proces modelowania mają rodzice

Z dotychczasowych rozważań (a szczególnie z prezentowanej powyżej analizy tych właściwości modela, które najsilniej oddziałują na zachowanie się innej osoby) wynika dosyć jednoznacznie, że spośród wszystkich możliwych modeli, z jakimi styka się dziecko wychowywane w normalnym środowisku rodzinnym, najwięcej cech przyspieszających proces modelowania mają rodzice. Rodzice i osobnicy z najbliższego otoczenia dziecka dostarczają bowiem pierwszych i tym samym, jak wiadomo z teorii Pawłowa, najbardziej trwałych wzorów do naśladowania. Behawioryści, w odróżnieniu od przedstawicieli dotychczas omawianych teorii, nie przypisują ani ojcu, ani matce żadnej „specjalnej” roli. Według teorii uczenia społecznego siła oddziaływania danego rodzica na dziecko uzależniona jest od zgodności płci rodzica i dziecka. Jak pamiętamy, jedna z właściwości modela czyniąca jego zachowanie „zaraźliwym” wypływa z faktu podobieństwa do niego. Płeć jest więc w tym przypadku czynnikiem wydatnie przyspieszającym modelowanie, tzn. ojciec bywa najważniejszym modelem dla chłopca, matka zaś dla dziewczynki. Jak stwierdzają E. E. Maccoby i C. N. Jacklin (1974), z chwilą gdy dziecko stwierdzi, że jego płeć jest czymś niezmiennym, szuka wzoru zachowania dla tej płci, wtedy właśnie dla chłopca ojciec „staje się pierwszym i najważniejszym modelem”.