KIERUNKI ZMIAN W RODZINIE WSPÓŁCZESNEJ

Drugim ważnym źródłem poznania struktury i funkcji rodziny współczesnej są bezpośrednie badania nad rodziną, prowadzone przede wszystkim przez socjologów, demografów oraz psychologów. Badań tego typu jest bardzo wiele i nie ma potrzeby omawiać tutaj ich wyników. Dla lepszej jedynie orientacji trzeba nadmienić, że do najbardziej charakterystycznych i najczęściej obserwowanych we współczesnym świecie kierunków przemian zachodzących w rodzinie zaliczane są trendy zaznaczające się w zmianach modelu rodziny przedstawianego w analizowanych powyżej czasopismach. To znaczy, że przebiegają one, jeśli tak można. powiedzieć, na linii przechodzenia od silnie zaznaczających się cech instrumentalnych rodziny, za które można uznać więzy ekonomiczne, produkcyjne itp., do cech ekspresyjnych (czyli związków emocjonalnych). Prawidłowość tę zauważyło wielu współczesnych badaczy rodziny. Na przykład znany amerykański socjolog rodziny W. Ogburn twierdzi, że spośród licznych funkcji, jakie posiadała dawna rodzina, rodzina współczesna spełnia przede wszystkim dwie: 1) funkcję prokreacyjną i 2) funkcje emocjonalne (tzn. zaspokaja głęboko w każdym człowieku tkwiące potrzeby uczuciowego obcowania z innymi osobami). Podkreśla się także, że rodzina współczesna z instytucji staje się związkiem przyjaźni (por. J. Turowski 1975).