FUNKCJE MIŁOŚCI MACIERZYŃSKIEJ I OJCOWSKIEJ W UJĘCIU ERICHA FROMMA

Wiele uwagi znaczeniu ojca w procesie kształtowania sylwetki psychicznej dziecka poświęca Erich Fromm, który jest, jak wiadomo, przedstawicielem tzw. nowej psychoanalizy. Stworzona zaś przez niego orientacja nazywana bywa psychoanalizą humanistyczną.
Znaczenie ojca w procesie wychowania dziecka ukazuje E. Fromm przez pryzmat analizy cech charakterystycznych dla miłości macierzyńskiej. Przedstawiony przez niego opis obu tych typów miłości (tj. macierzyńskiej i ojcowskiej) wykazuje wiele punktów zbieżnych z przytoczonymi poprzednio ujęciami, szczególnie zaś z tymi, jakie przedstawił T. Parsons. Niemniej jednak wiele dokonanych przez E. Fromma interpretacji wryraźnie poszerza obraz problemu, nie mówiąc już o tym, że różnice te ukazane zostały w bardzo pięknej formie. Rodowód intelektualny poglądów E. Fromma na temat istoty miłości macierzyńskiej i ojcowskiej, oprócz oczywiście konstrukcji teoretycznych Z. Freuda, stanowią odkrycia szwajcarskiego prawnika i etnografa Johanna J. Bachofena, który w wyniku rozległych studiów nad kulturą antyczną oraz badań wykopaliskowych w 1859 r. opublikował pracę pt. Mutterrecht, w której udowadnia, że patriarchat nie jest „prawem natury” (tak jak sądzono do jego czasów), lecz formą ewolucji społecznej, prowadzącej od matriarchatu.