Dystans między partnerstwem

Według przypuszczeń Mary M. West i M. J. Kon- nera (1976), w przypadku akumulacji różnego rodzaju dóbr podobnie jak dystans między małżonkami istnieje także duży dystans pomiędzy ojcem i dziećmi. W kulturach wojennych (a będą to kultury, których gospodarka oparta jest na akumulacji dóbr) ojciec musi dawać przykład wojowniczości, nieprzy- stępności i agresji, powinien wzbudzać lęk i uczyć wzbudzania lęku, co dotyczy szczególnie synów. Jak wykazuje wiele badań międzykulturowych, militarnemu zorientowaniu danej kultury towarzyszy zazwyczaj poligamia, często nawet zdobywanie żon, jako łupów wojennych włącznie (por. K. F. Otter- brein 1968 czy B. Ayres 1974). Kultury tego typu są rzecznikami „interesów ojcowskich” — jak to nazywają K. E. i J. M. Paige’owie (1973). Ojcowie bowiem zainteresowani są w zdobyciu jak największej liczby żon, aby w ten sposób zwiększyć możliwość płodzenia dzieci, które z kolei przysparzają bogactwa, bądź też w przypadku dorastających i dorosłych synów stanowią „gwardię rodzinną” broniącą jej bogactw i zdobywającą nowe. Ów dystans ojca w stosunku do dzieci i jego surowość znajdują wyraz również w surowości obrzędów inicjacyjnych chłopców, które w kulturach o dużym stopniu wojowniczości są o wiele surowsze i obejmują więcej bolesnych zabiegów niż w kulturach pokojowych {por. J. W. M. Whiting, R. Kluck- horn i S. A. Anthony 1958).