Członkowie rodziny

Jeśli syn w wyraźny sposób okazuje ojcu szacunek, podobnie szacunek okazuje mu żona (lub żony). Dominacja ojca nad każdym członkiem rodziny jest połączona z tendencją do rozszerzenia jej na wszystkich członków rodziny. Wspomniane poprzednio dwa kontinua są, najogólniej biorąc, wyznacznikami intensywności spełniania przez ojca funkcji rodzicielskich. Na ogół bowiem w kulturach, w których dominacja ojca w rodzinie one jest zbyt ¡mocno zaznaczona, występuje silniejszy związek ojca z dzieckiem (por. K. E. Paige i J. M. Paige 1973). Podobnie jest w przypadku organizacji rodziny, na ogół istnieje bliższa więź pomiędzy ojcem i dzieckiem w rodzinach monogamicznych. Najściślejsza zasadniczo więź między ojcem i dzieckiem występuje w poliandrycznych formach organizacji małżeństwa. Formy te są, jak wspomniano, rzadko spotykane i tym samym niezbyt dokładnie przez antropologów kulturowych zbadane. Niemniej jednak wiadomo np., że na Markizach, gdzie funkcjonował poliandryczny typ małżeństwa, głową rodziny ibyło najstarsze dziecko. Na Cejlonie, w Tybecie i niektórych częściach Indii, gdzie również występowały małżeństwa poliandryczne, ojcowie (oczywiście nieidentyf¿kowani biologicznie, co w małżeństwach poliandrycznych na ogół nie jest możliwe) funkcjonowali jako starsi bracia dzieci (por. D. B. Lynn 1974). Jak wskazują liczne badania, ze wzrostem autorytetu ojca w rodzinie, co z reguły jest połączone z dużą liczebnością rodziny, a także poligamią, zwiększa się dystans pomiędzy ojcem a dziećmi, a także jego surowość (por. B. B. Whiting 1965).