Chroniąca i żywiąca matka

Ściślejsza więź pomiędzy matką i dzieckiem wpływa na to, że: „Dziecko w tych decydujących pierwszych latach swego życia doświadcza swej matki jako źródła życia, jako siły wszechogarniającej, chroniącej je i żywiącej. Matka jest pokarmem, miłością, ciepłem, ziemią. Być kochanym przez nią to tyle, co być żywym, zakorzenionym, mieć ojczyznę i dom”. (E. Fromm 1966, s. 45). Przyjmując pogląd J. J. Bachofena, E. Fromm uważa, że zasadnicze różnice pomiędzy miłością macierzyńską i ojcowską tkwią w tym, że pierwsza z nich jest miłością bezwarunkową, natomiast druga zdeterminowana jest określonymi cechami zachowania się dziecka. Charakteryzując istotę miłości macierzyńskiej E. Fromm pięknie stwierdza, że wszelkie doznania dziecka wobec matki można wyrazić: „Jestem kochany, bo jestem ładny, cudowny, bo jestem bezradny. Jestem kochany, bo matka mnie potrzebuje. Wyrażając się bardziej ogólnie: jestem kochany za to, czym jestem — albo jeszcze dokładniej: jestem kochany, ponieważ jestem […] Nic nie musisz zrobić, żeby być kochanym — miłość matki nie jest obwarowana żadnym warunkiem. Jedyne, co muszę zrobić, to być — być jej dzieckiem. Miłość matki jest szczęściem, jest spokojem, nie trzeba jej zdobywać, nie trzeba na nią zasługiwać” (E. Fromm 1971, s. 52). Miłość macierzyńska, jeśli ma być pełna, zawierać musi dwa zasadnicze elementy: 1) odpowiedzialność i troskę o dziecko oraz 2) budzenie miłości życia.