Badania te dostarczyły wiele interesujących informacji

Z punktu widzenia omawianego obecnie a- spektu postaw moralnych na podkreślenie zasługuje to, że u chłopców odporność na pokusy (oceniana na podstawie kradzieży słodyczy, oszukiwania i wykonywania zabronionych czynności) jest tym większa, im bardziej czuli (ajfectionate) są ojcowie. Obok czułości ojców z dużą odpornością na pokusy u synów koreluje także surowość ojców. Te dwa składniki stosunku ojca do synów (tj. czułość oraz surowość) są, zdaniem R. R. Searsa i jego współpracowników, najważniejsze w wykształceniu wysokiej odporności na pokusy. W swych wypowiedziach na temat „filozofii” wychowania ojcowie mający synów przejawiających największą odporność na pokusy podkreślali, że najważniejszym zadaniem w wychowaniu jest „nauczenie dziecka odróżniania dobra od zła”. U dziewczynek wysoki stopień Odporności na pokusy współwystępował z częstym krytykowaniem przez ojca i wytykaniem przez niego różnego rodzaju mankamentów w postępowaniu dziecka. Tak więc, jak stwierdzają autorzy, duża odporność na pokusy jest u dziewczynek wynikiem dostosowywania się do wysokich wymagań rodziców, a szczególnie ojców. Bardzo znamienne wyniki — ze względu na omawiane obecnie zagadnienie — uzyskał również D. W. MacKinnon (1938) badając odporność na pokusy u studentów college’u. Sytuacja eksperymentalna (tzn. sprawdzanie stopnia odporności na pokusy) wyglądała w ten sposób, że studenci otrzymali do rozwiązania trudny test wiadomości, z jednoczesnym wskazaniem, gdzie znajdują się odpowiedzi na zadane w teście pytania. Studentów tyeh poinformowano jednak, że korzystanie z gotowych odpowiedzą jest bezwzględnie zabronione. Następnie obserwowano, kto oszukiwał, tj. korzystał z gotowych odpowiedzi pomimo zakazu.